باید برای آینده خود و کشور امید وار بود
نویسنده: اسما ایوبی _ محصل دیپارتمنت ژورنالیزم و ارتباطات عامه
این روزها، هر لحظه را با ترس از دست دادن عزیزان ما می‌گذرانیم، پدر و مادر در ترس از دست دادن فرزندانش، خانمی در ترس از دست دادن همسر اش و مردی در ترس از دست دادن فامیل‌اش که این وضع نا امنی همه را نگران کرده است. با وجود این که مذاکرات صلح در جریان است، شاهد انفجار، انتحار، ترور و تخلفات اجتماعی استیم. ما بهترین استعدادهای کشور خود را از دست داده ایم / می‌دهیم. مرگ حق است اما همچنین مرگ حق هیچ فردی از جامعه نیست. حوادث دلخراش که در اواخر رخ داد مردم را به فکر روزهای گذشته و یک تجربه تلخ تاریخی می اندازد، مردم افغانستان با تجربه که بیش از سه دهه از جنگ دارند از درگیری، خشونت و . منازعه می‌ترسند، این مردم با گوشت و خون خود جنگ و درگیری‌های مسلحانه را تجربه نموده اند
ترس برگشت به گذشته به صورت آزار دهنده‌ای فکر همه را به خود مشغول کرده است. این روزها معنی واقعی کلمه ترس را درک می‌کنیم. نگرانی‌ها بیش‌تر و بیش‌تر می‌شود. انتظار برای صلح و امنیت مردم را نگران و عده‌‌ای از مردم را نا امید ساخته است.
هرچند این روزها که وضعیت به تعلیق درآمده است، داشتن نگرش مثبت و پابندی به تصمیمات، چالشی سخت است. اما زندگی اتفاقات زیادی را در پی دارد از مرگ تا بیماری تا مشکلات کاری و تلخی و شیرینی رابطه‌ها. مهم این است که امید خود را از دست ندهیم، آرام باشیم و تسلیم به هیچ نوع شرایطی نگردیم. زندگی شبیه به یک میدان جنگ است که یک طرف آن ما و طرف دیگر آن ناامیدی است، چیزی که ما را در این جنگ سرپا نگاه می دارد و انرژی می‌دهد، امید است. وقتی امید به پیروزی نداشته باشیم جنگ را باخته ایم. بسیاری از کشورهای توسعه یافته شرایط دشواری را تجربه کرده اند تا اینکه امروز مبدل به یک کشور مستقل به دور از جنگ شده اند و یگانه دلیل آن تسلیم نشدن در شرایط دشوار است.
کشور ما به عنوان یک کشور در حال توسعه با تراکم از جمعیتی نسل جوان روبرو است. نسلی که قرار است فردای این مملکت باشد و آینده را رقم بزند، نسلی می‌شود که در این شرایط دشوار به آن امید داشت. با این حال اگر بخواهیم اوضاع را بهبود بخشیم باید به آینده بهتر امیدوار بود، یاد بگیریم تا چگونه با این شرایط مبارزه کنیم، امید خود را در زندگی حفظ کنیم و مهم تر از همه تلاش مان را ادامه دهیم.
در هر حال و هرگونه شرایط باید قوی بمانیم، هیچ شرایطی دایمی نیست ما در طی تاریخ حکومت‌های زیادی را تجربه کرده ایم و هیچ کدام مثل هم نبوده اند، بنابراین با این شرایط دگرگون نمی‌شود امید به دولت داشت اما می‌شود به آینده امیدوار بود و تلاش کرد تا فردا کسانی که دولت را رهبری می‌کنند نسل ناامید نباشند. باید برای خود، آینده و کشور امید وار بود.
