دلم میشه آتش بس شوه

نویسنده: صدام صیام پناه – محصل پوهنځی علوم سیاسی و روابط بین الملل

دلم میشه آتش بس شوه، صلح بیایه، مادر و پدرم به تشویش آمدنم نباشه، درس بخوانم، به وطن عشق بورزم، کار کنم، برم مندوی و مرادخانی، خرید کنم، چکر بزنم، مرا بخاطر مبایلم نکشند و از طرف شب قدم بزنم.
دلم میشه انتحاری نباشه، بریم نورستان و بدخشان، با مردمانشان چای بنوشیم،از همدیگر پذیری قصه کنیم، توت و چهار مغز بخوریم، قدم بزنیم، بخندیم، چیغ بزنیم، برقصیم، اشپلاق بزنیم، ماست وطنی بخوریم، شوربا تُند و تیز بخوریم، قابلی چرب نوش جان کنیم. دلم میشه بریم سر کوه، با آسمان قصه کنیم. دریای خروشانش، درختان بلندش و آسمان آبی اش را لمس کنیم. بالای درختان بالا شویم، با کبوتران آزاد، از آزادی قصه کنیم.
دلم میشه صلح بیایه.

دل شما چی میشه؟