اگر صلح بیایه به پامیر میروم

نویسنده: صدام صیام پناه – محصل پوهنځی علوم سیاسی و روابط بین الملل

اگر صلح بیایه به دور ترین‌ و مرتفع ترین نقطع پامیر میروم. با مردمان ان روستا صبحانه میخورم، قیماق وطنی، شاید مسکه غژ گاو یا صبر صبر شاید شیر اشتر.
اگر آتش بس شوه؛ میرم واخان بدخشان، لباس محلی می پوشم، با ان میخوانم، رقص محلی میکنم، نی می‌نوازم. درواز بدخشان‌میرم، آنجا با مردمان خوشرو خوش کلام دیدار میکنم، سروده شعر از سمیع حامد را زمزمه میکنیم؛ .(عاشق درواز ام ایی جانم ) یا هم سرود مست و‌ زیبا میرمفتون را خواهم شنید
در دره های زیبا (واخان، َشغنان، نسی ،درواز، اشکاشم، فیض آباد) سروده های زیبا از بازگل بدخشی را خوب بلند پخش میکنیم.

اگر آتش بس شوه، شما چی پلان ‌دارین؟