من خوشبخت ترین انسان این دنیا هستم

نویسنده: مژگان شریفی _ محصل دیپارتمنت اقتصاد

در دنیایی عجیبی زندگی می‌کنیم گاهی با انسان های روبرو می‌شویم که با هزارن مشکل، درد و رنج قوی ترین، خوشبخت ترین و  خوشحال  ترین انسان ها به نظر می‌رسند . آن ها از کوچک ترین داشته های شان لذت می‌برند . زندگی را ساده می‌گیرند و قدر تک تک لحظات شان را می‌دانند.  آن ها همیشه برای هر چیز آرزوی دارند و برای بدست آوردن آن تلاش می‌کنند  شب ها را بیدار می مانند و سعی می‌نماییند آن را بدست آورند و برای بدست آوردن آن  تک تک لحظه ها را می‌شمارند .  اما انسان های هم است که همیشه یک اندوه بزرگ در زندگی شان وجود دارد و اجازه نمی دهد آنها خوشحال باشند چون زندگی را سخت گرفته اند  . آنها می‌دانند که زندگی در گذر است، کودکی مان می‌گذرد جوانی مان می‌گذرد اما نمی دانند روزی خواهد رسید که آنها  کلمه‌ای را خواهند گفت که نمی تواند چیزی را تغیر دهد و آن کلمه ( ای کاش) است. مثلاً ای کاش  در کودکی‌ام  زیاد تر می خندیدم، بازی می‌کردم  با دوستانم می‌بودم. ای کاش در جوانی ام زیاد تر  خوشحال بودم  و می‌توانستم  کتاب های زیاد تر بخوانم، زیاد تر قدم بزنم از زندگی ام لذت ببرم و دوستان بیشتر داشته باشم. از حرف های کسی  آزرده نشوم  مردم را دوست داشته باشم و شکر گذار نعمت های خداوند باشم .

پس این خود ما هستیم که انتخاب می‌کنیم چگونه انسان باشیم  و چگونه یک زندگی را انتخاب نماییم. آیا می‌خواهیم خوشبخت ترین انسان باشیم و یا هم انسان که از همه چیز پشیمان است درست زمانی که  هیچ چیزی تغییر پذیر نیست. من همیشه احساس می‌کنم  انسان خوشبخت هستم  چون معیار های خوشحالی من داشتن پول و یا داشتن بهترین های دنیا نبوده. خوشی های من داشتن فامیل‌ام است. داشتن پدر و مادرم که هر روز  با دیدن آن ها احساس می‌کنم خداوند بزرگ ترین و گرانبها ترین هدیه را برایم داده است . برادران  که  با داشتن آنها احساس امنیت می‌کنم و خواهران که با داشتن آنها چیزی بنام تنهای را احساس نمی‌کنم  و انتخاب دوستان که همیشه برایم بهترین ها را آرزو می کنند. من شکر گذار تمام نعمت های هستم که خداوند برایم ارزانی نموده است.  من می‌دانم پول نمی تواند برایم خوشی به بار آورد، من می‌دانم  حسادت نمی‌تواند  مقام مرا از دیگران بلند تر ببرد، من می‌دانم کینه نمی‌تواند ضرری به دیگران  به جز از خودم برساند و من می‌دانم خدای دارم که هیچ وقت تنهایم نمی‌گذارد. برای من همه چیز زیبا هست مثل آسمان آبی  گل های رنگارنگ، داشتن کتاب های خوب، دوستان خوب و مهتاب درخشان در آسمان. همیشه از داشته هایم شکر گذار بوده ام  بهترین های این دنیا را نه نتها برای خودم بلکه برای همه انسان های دنیا خواهان بودم  پس من می‌دانم و این است که من  خوشبخت ترین انسان  این دنیا هستم .