شش مانع سخنرانی

نویسنده: احمدشاه غفاری ­– محصل دیپارتمنت ژورنالیزم و ارتباطات عامه

اول- ترس قبل از سخنرانی: سخنران قبل از رفتن به روی صحنه موضوع جالب داشته، ظاهر مناسب، آماده گی کامل و از اعتماد به نفس بالایی برخوردار باشد. اگر ظاهر آراسته نداشته باشد خود را از حضار کم حس می‌کند و حرف های در ذهنش خطور می‌کند که باعث ضعیفی اعتماد به نفس اش می‌شود. اگر ترس از خراب ارایه کردن دارد، باید قبل از ارایه چند مرتبه در خانه و در پیش روی آیینه تمرین نماید. قبل از شروع سخنرانی، خود را به محیط آنجا آشنا سازد و با مخاطبان اش به نحوی ارتباط برقرار کند تا خود را از آنها و آنها را از خود بیگانه حس ننماید. وقتی که این نکات را مدنظر گیرد یک سخنرانی عالی می‌داشته باشد.

دوم- ترس در شروع سخنرانی: سخنران باید در ابتدا همه مخاطبان اش را بشناسد که در کدام درجه ای تحصیلی قرار دارند. اگر قشر بی سواد جامعه را تشکیل می‌‍‌‌دهند، باید از ادبیات عام فهم استفاده نماید. اگر از قشر باسواد جامعه اند، با ادبیات خودشان صحبت نماید. در جریان سخنرانی به همه جا نگاه کند (به سوی مخاطبان، به چیزی که در جریان سخنرانی به آن اشاره می‌کند و…) و به حرف‌های درون خود گوش دهد و برای خود بگوید که همه این جا آمده اند تا پیامی من را بشنوند و به آن عمل کند.  سپس بگوید که همه انسان‌ها هستند و ترسی در درونم من را آزار نمی دهد.

سوم-  استرس و یا فشار روانی: استرس یک هورمون است؛‌ زمانی ترشح می‌شود که روی ما فشار از هر لحاظ باشد (زمان سخنرانی، شروع سخنرانی، بدنه سخنرانی، و ختم آن). راه حل ساده‌ای نیز وجود دارد که این استرس را تا اندازه ای کم می‌نماید و آن مدیریت زمان است. اگر در سخنرانی مدیریت زمان داشته باشیم هیچ گاه به این گونه مشکل روبرو نمی‌شویم.

چهارم- مکان مناسب قرار گرفتن سخنران: سخنران باید در مکانی قرار گیرد که همه به آسانی وی را دیده بتوانند و از حرکات بدن و طرز سخنوری اش استفاده نمایند. نه در مکانی نامعلوم که تنها صدایش شنیده شود ولی خودش دیده نشود ویا عده ای او را ببینند و عده ای دیده نتوانند.

پنجم- حضور شنونده گان نامطلوب: اگر در جریان سخنرانی اشخاصی می‌خواهند که این جمع را از هم متفرق نمایند، در این جا سخنران نباید دست و پاچه شود، نباید عزت نفس اش را از دست دهد، قهر نشود، با لحن تند سخنرانی ننماید. نباید آنها را از محل سخنرانی خارج کند. کوشش کند تا با سخنان عالی اش آنها را سرکوب منطقی نماید.

سخن سنجیده گو تا دوست را دشمن نگردانی                                ز حرف بی مروت آشنا بیگانه می‌گردد

ششم- حرکات اضافی: حرکات در سخنرانی ۵۵ درصد نقش دارد. اگر سخنران حرکاتی را از خود تبارز می‌دهد و با مطالب آن همخوانی ندارد پس سخنران ماهری نیست. راه حل آن در همخوانی بودن زبان با حرکات دست و بدن است. اگر سخنی سنجیده و حرکات سنجیده تبارز دهد مردم می‌گویند: «به راستی می‌داند در مورد چی سخن بگوید و چی عکس العمل نشان دهد».