روش‌های مناسب درس خواندن

نویسنده: زهره جلال _ محصل دیپارتمنت ژورنالیزم و ارتباطات عامه

بسیاری از محصلان ‌به دنبال روش مناسب برای درس خواندن و یاد‌گیری هستند. گاهی به‌منظور این‌ که ما یک روز خوب و بدون دغدغه در صنف درسی داشته باشیم، ناگهان استاد خبر از امتحان می‌دهد یعنی چیزی که اصلا انتظارش را نداشته‌ایم و این موضوع هر قدر که برای‌ مان ناخوشایند هم باشد اما امتحان یک بخش جدا ناپذیر از دوره تحصیلی است. راه حل موفق شدن در این آزمون‌ها درس‌خواندن به شیوه درست است و باید آموختن و درس خواندن را به یک عادت مبدل کرد  و یک زمان مشخص را در طول ۲۴ ساعت انتخاب کرد.

اول: روش درست درس‌خواندن و نتیجه‌ی خوب آن حضور ما در صنف‌های درسی و متوجه درس بودن است که نباید حواس مان پرت باشد یا به اصطلاح عام به ‌لحاظ جسمی و ذهنی جای دیگری باشد.

دوم: نباید خود را فریب دهید و باید متوجه درس باشید موضوع ‌های که استاد در داخل صنف یادآوری می‌کند و نکات کلیدی آن را یادداشت‌برداری ‌کنید.

سوم: یادداشت ‌برداری در جریان گفته‌های استاد کاری آسانی نیست اما در صورت مشکل با آن می‌توانید گفته‌ها را ضبط کنید در خانه بروید دوباره آن را بشنوید و نکات کلیدی آن را بیرون نویس کنید.

چهارم: یادداشت‌ها در امتحان به شما کمک می‌کند تا موضوعاتی را که در صنف آموختید به آسانی درک کنید.

برای روش درست ‌خواندن به یک محیط مناسب ضرورت است که باید در انتخاب آن دقیق باشید. در زمان انتخاب محیط یادگیری دقت لازم به خرج دهید و نکات ذیل را در نظر داشته باشید. اول محیطی را انتخاب کنید که در آن نور کافی وجود داشته باشد. دوم تلویزیون را خاموش نمایید و یک اتاق آرام و پاک را برای مطالعه انتخاب کنید. سوم کوشش کنید روش درست درس خواندن را پیدا کنید و همه درس‌ها را به شب امتحان نگذارید، یعنی تلاش نهایی به خرج دهید اما هیچ‌وقت کار را برای خود سخت نکنید.

افزون براین، افراد زیادی هستند که آن ‌قدر کار و مسوولیت خود را بزرگ می‌کنند که حتا خودشان هم از مسوولیتی که دارند خسته می‌شوند و نمی‌توانند به‌منظور انجام دادن آن کار مدریت درست داشته باشند. در‌حالی که اگر از همان ابتدا با آرامش خاطر این‌کار ها را انجام دهند، خیلی خوب می‌توانند از عهده‌ی آن بیرون آیند.  

افراد زیاد هستند که به ‌خاطر نداشتن وقت کافی و یا آمادگی درست برای امتحان بیشتر وقت خود را برای فکر می‌کنند و آن‌ چیز‌های را که در این مدت می‌توانستد یاد بگیرند همان را هم از دست می‌دهند.

از همین امروز کوشش کنید روش منحصر به فرد خود را پیدا کنید و تمام درس‌ها را به شب امتحان نگذارید. امید است با استفاده از این راهکارها علاوه بر گرفتن نمرات خوب، موضوع‌های را به ‌خوبی یاد و بتوانید هر زمانی که نیاز بود از آن به شکل خیلی خوب بهره بگیرید.

Read more

نقش رسانه‌ها در حفاظت از محیط زیست چیست؟

نویسنده: محمد شبیر صافی _ محصل دیپارتمنت ژورنالیزم و ارتباطات عامه

رسانه‌ها نمادی از فرهنگ و تمدن یک کشور است. فرهنگ یکی از عوامل پیشرفت جوامع بشری را تشکیل می‌دهد که شامل دانش، ادب، علم و معرفت، آثار علمی و ادبی، رسم و رواج ها می‌باشد. بر علاوه، رسانه‌‌ها در انتقال معلومات و اطلاعات در بخش‌های مختلف چون، شرح وقایع مختلف، تبادله افکار، عقاید عمومی نقشه و وظیفه عمومی بزرگی را در عرصه پیشرفت جامعه، فرهنگ، پیشرفت‌های بشری بر عهده دارد.

امروزه تخریب محيط زيست به یک معضله جهانی مبدل شده است که هر روز عمق و دامنه اين بحران افزایش می‌یابد، به همين لحاظ حفاظت از محیط ‌زیست به یک ارزش اخلاقی تبديل شده است که حمايت از آن ضروری می‌باشد. محيط زيست به عنوان يکی از عوامل اصلی توسعه پايدار در حيات انسانی، نقش مهم و موثر دارد و حفاظت از محيط زيست به عنوان یکی از اثربخش ترين سازوکار جامعه برای مقابله با این معضله بزرگ و چالش توسعه پايدار شناخته شده است.

محیط زیست در سطح  ملی و جهانی در معرض تهدیدهای جدی قرار دارد. حفاظت از محیط زیست به اتباع جامعه وابسته است. نگرش و تاثیر پذیری مردم کشور از رسانه‌ها، بر نوع رفتار آنها و بر محیط زیست تاثیر می‌گذارد، که به همین دلیل رسانه ها تاثیر بسزایی در بلند بردن افکار، عقاید و  فرهنگ سازی  مردم در بخش محیط زیست و حفاظت از محیط زیست دارند.

از این رو گفته می‌توانیم که تاثیر این پدیده بر روی ابعاد گوناگون چون شخصیت مردم، از اهمیت شایان برخوردار است. بر این اساس بررسی و نقش رسانه‌ها در حفاظت از محیط زیست و تاثیر آنها در رفتار مردم و جامعه نسبت به محیط زیست، هدف اساسی می‌باشد.

افزون بر این نقش رسانه‌ها در سمت و سو دادن عقاید، افکار مردم، نهادینه سازی فرهنگ کشور و حفظ محیط زیست بسیار مهم و با ارزش می‌باشد. مسوولیت‌ها و وظایف رسانه‌ها به‌منظور افزایش دانش و نگرش محیط زیست افراد جامعه غیرقابل‌انکار است که رسانه باید بیشتر از قبل به ‌منظور سهولت انتقال اطلاعات محیط‌ زیستی و ترویج نگرش مثبت محیط زیستی مورد استفاده قرار گیرد.

در سال‌های اخیر اینترنت و شبکه‌های اجتماعی منبع اصلی اطلاعات محیط ‌زیستی هستند. که  رسانه‌های دیجیتالی به‌طور گسترده‌ای توسط جوانان مورداستفاده قرار می‌گیرند. بنابراین قابل تذکر است که باید برنامه‌های مختلفی از طرف سازمان‌های مردم، نهادهای محیط زیستی برنامه‌ریزی شود تا اطلاعات و معلومات محیط‌ زیستی را از طریق رسانه‌ها به ‌خصوص از طریق انترنت و شبکه‌های اجتماعی به اشتراک و مردم را آگاه بسازند.

به آرزوی اینکه در آینده با کار و روشنگرى قلم به دستان متعهد، تحلیل گران ر وعدالت خواهان بتوانیم برنامه‌های محیط زیستی  را توسط رسانه‌ها مروج سازیم.   به امیدی روزی که رسانه‌های ما  بسوى اندیشه ورزى و هدفمندى راه یابند.

Read more

تو می‌توانی برنده شوی

نویسنده: زهرا واحدی – محصل دیپارتمنت ژورنالیزم و ارتباطات عامه

موفقیت به معنای به هدف رسیدن است؛ ولی این که موفقیت یعنی چی؟ طرز دید هر شخصی در مورد این کلمه فرق می‌کند، به طور مثال برای بعضی‌ها موفقیت یعنی ثروت برای بعضی هم صحت خوب برای بعضی هم آرامش و به همین گونه هر شخص دید متفاوت در این باره دارد، ولی در یک تعریف کلی برای موفقیت می‌توان گفت که موفقیت یک سفر است نه مقصد ما هیچ گاهی به آن نمی‌رسیم چون بعد از رسیدن، دنبال هدف دیگر می‌رویم و همین طور به راه ما ادامه می‌دهیم. آنچه ما را به موفقیت نزدیک می‌سازد یا هم پل ارتباطی میان فرد و موفقیت، آرزو داشتن است قسمی که ناپلیون در کتاب خود می‌نویسد: «هر آن چیز را که مغز انسان تصور و باور  می‌کند مغز آن را به دست می آورد« 

مردی روزی نزد سقراط آمد و پرسید رمز موفقیت چیست؟

سقراط در جواب گفت فردا صبح کنار ساحل بیا؛ آنها با هم در کنار ساحل دیدن سقراط از مرد خواست تا با او داخل دریا برود تا جای رفتن  که تنها سرشان بیرون آب  ماند. سقراط ناگهانی مرد را گرفت و در آب غطه داد مرد تلاش می‌کرد تا سر را از آب بیرون کند چون سقراط قوی بود مرد را زیر آب محکم گرفت زمانی که مرد سرخ و کبود شد سقراط سر او را رها کرد اولین کاری که این مرد نمود نفسک زدن و کشیدن یک آه عمیق بود سقراط پرسید زمانی که زیر آب بودی بیشتر چه چیزی می‌خواستی

مرد جواب داد: هوا. سقراط گفت آن است رمز موفقیت زمانی که تو موفقیت را به شدتی که هوا را خواستی بخواهی پس آن را خواهی یافت

پس داشتن آرزوها و هدف‌های بزرگ ما را خیلی زود به موفقیت می‌رساند و سبب می‌شود تا برنده بمانیم آنچه همیشه در ذهن باید داشته باشیم، کنار گذاشتن آرزوهای کوچک است چون آرزوهای کوچک نتیجه مطلوب در پی ندارند. انسان‌های که در طول دوره‌های تاریخ سر زبان‌ها و افراد موفق بودند،  دارای اشتیاق بیشتر، انگیزه قوی و همچنان کارکردهای عالی بودند .آنان هیچ گاه خسته نشده اند چون می‌دانستند که زندگی هیچ گاه به میل‌شان پیش نمی‌رود و به همین سبب با مشکلات سازگار بودند و خود را گام به گام به موفقیت رساندند، به هدف رسیدند و کسانی برای برنده شدن بازی می‌کنند با فشار و کار سخت موفق می‌شوند

 در یک نتیجه گیری کلی می‌توان گفت موفقیت و کامیابی چیزی نیست که تصادفی به آن دست یابیم یا هم در دنیا کدام عصای جادوی نیست که ما را سراغ موفقیت برساند تا زمانی که خودمان تلاش نکنیم.  همیشه این را به خاطر بسپاریم که در هر داستان موفقیت یک داستان شکست نیز است

Read more

باید برای آینده خود و کشور امید وار بود

نویسنده: اسما ایوبی _ محصل دیپارتمنت ژورنالیزم و ارتباطات عامه

این روزها، هر لحظه را با ترس از دست دادن عزیزان ما می‌گذرانیم، پدر و مادر در ترس از دست دادن فرزندانش، خانمی در ترس از دست دادن همسر اش و مردی در ترس از دست دادن فامیل‌اش که این وضع نا امنی همه را نگران کرده است. با وجود این که مذاکرات صلح در جریان است، شاهد انفجار، انتحار، ترور و تخلفات اجتماعی استیم. ما بهترین استعدادهای کشور خود را از دست داده ایم / می‌دهیم. مرگ حق است اما همچنین مرگ حق هیچ فردی از جامعه نیست. حوادث دلخراش که در اواخر رخ داد مردم را به فکر روزهای گذشته و یک تجربه تلخ تاریخی می اندازد، مردم افغانستان با تجربه که بیش از سه دهه از جنگ دارند از درگیری، خشونت و . منازعه می‌ترسند، این مردم با گوشت و خون خود جنگ و درگیری‌های مسلحانه را تجربه نموده اند

ترس برگشت به گذشته به صورت آزار دهنده‌ای فکر همه را به خود مشغول کرده است. این روزها معنی واقعی کلمه ترس را درک می‌کنیم. نگرانی‌ها بیش‌تر و بیش‌تر می‌شود. انتظار برای صلح و امنیت مردم را نگران و عده‌‌ای از مردم را نا امید ساخته است.

هرچند این روزها که وضعیت به تعلیق درآمده است، داشتن نگرش مثبت و پابندی به تصمیمات، چالشی سخت است. اما زندگی اتفاقات زیادی را در پی دارد از مرگ تا بیماری تا مشکلات کاری و تلخی و شیرینی رابطه‌ها. مهم این است که امید خود را از دست ندهیم، آرام باشیم و تسلیم به هیچ نوع شرایطی نگردیم. زندگی شبیه به یک میدان جنگ است که یک طرف آن ما و طرف دیگر آن ناامیدی است، چیزی که ما را در این جنگ سرپا نگاه می دارد و انرژی می‌دهد، امید است. وقتی امید به پیروزی نداشته باشیم جنگ را باخته ایم. بسیاری از کشورهای توسعه یافته شرایط دشواری را تجربه کرده اند تا اینکه امروز مبدل به یک کشور مستقل به دور از جنگ شده اند و یگانه دلیل آن تسلیم نشدن در شرایط دشوار است.

کشور ما به عنوان یک کشور در حال توسعه با تراکم از جمعیتی نسل جوان روبرو است. نسلی که قرار است فردای این مملکت باشد و آینده را رقم بزند، نسلی می‌شود که در این شرایط دشوار به آن امید داشت. با این حال اگر بخواهیم اوضاع را بهبود بخشیم باید به آینده بهتر امیدوار بود، یاد بگیریم تا چگونه با این شرایط مبارزه کنیم، امید خود را در زندگی حفظ کنیم و مهم تر از همه تلاش مان را ادامه دهیم.

در هر حال و هرگونه شرایط باید قوی بمانیم، هیچ شرایطی دایمی نیست ما در طی تاریخ حکومت‌های زیادی را تجربه کرده ایم و هیچ کدام مثل هم نبوده اند، بنابراین با این شرایط دگرگون نمی‌شود امید به دولت داشت اما می‌شود به آینده امیدوار بود و تلاش کرد تا فردا کسانی که دولت را رهبری می‌کنند نسل ناامید نباشند. باید برای خود، آینده و کشور امید وار بود.

Read more

کتاب، بال‌ی برای پرواز  به عالم روشنایی

نویسنده: بهاره فقیری_ محصل دیپارتمنت ژورنالیزم و ارتباطات عامه

 كتاب مجموعه‌ای از صفحات نوشته شده مصور، ساخته شده از كاغذ يا هم نوشته‌ای روی پوست حيوانات می‌باشد كه پنج هزار سال از تاریخ آن می‌گذرد. حدود ۴۵۰۰ سال پیش، اهالی بین‌النهرین از لوح‌های گلی برای ثبت مسایل حکومتی یا مالی استفاده می‌كردند.

كتاب دريچه‌ای است كه از طريق آن می‌توانيم استعدادهای خود را پرورش دهيم. كتاب خوانی از جمله صفاتی است كه همه علاقمند آن هستند و چقدر دلچسپ است این واژه‌ای كتاب خوانی که همانند دوست خوب ما است .

خوشبخت كسی است كه به يكی از اين دو چيز دسترسی دارد؛ يا كتاب های خوب يا دوستانی كه اهل كتاب باشند- ويكتور هوگو. اگر بخواهيم در تمام امور زندگی پيروز باشيم پس بايد مطالعه كنيم به هر اندازه‌ای كه بخوانيم و مطالعه كنيم به همان اندازه ساعات زندگی برای ما لذت بخش می‌شود.

خواندن كتاب روح و روان ما را تغذيه می‌كند، فكر و انديشه ما را بارور می‌سازد و قدرت نويسندگی ما را پرورش می‌دهد. برای ما امكان اين را می‌دهد تا تمام تفكرات و ايده های فكر خود را روی كاغذ بريزيم. امروزه در سراسر جهان افراد هزينه بيشتری را برای كتاب پرداخت می‌کنند و تقريبا بالای هفت ساعت در  روز كتاب مطالعه می‌كنند.

 با اين حال در كشور ما فرهنگ كتاب خوانی وجود ندارد، بر اساس آمار ها، تقريبا ٤٢ در صد مردم افغانستان با سواد اند  و متباقى آن بی سواد هستند . كشور ما در فقر فرهنگ كتاب خوانی به سر می‌برد، آنهایی كه پول دارند اهل مطالعه نيستند و آنهای كه سواد دارند پول ندارند .

اگر بخواهيم اين فرهنگ را در خودت و در جامعه خود ترويج کنیم، نياز است برای هميشه يک كتاب با خود داشته باشيم و حتا يك برگه‌ای از آنرا مطالعه كنيم. هيچ دليلی وجود ندارد كتابی را كه آغاز كرده ايم حتما به پايان برسانيم .

با دوست كه اهل مطالعه است صحبت كنيم و كتاب مفيد را كه برای ما توصيه می‌كند بخوانيم، تحقيقات نشان داده است در حدود ٤٥ درصد دختران علاقه به كتاب های داستانی يا رومان دارند در حالی كه اين رقم در پسران به ٢٥ درصد است پس توصيه می‌شود که خود را به مطالعه و کتاب خوانی عادت دهیم.

عواملی كه می‌تواند بر روی فرهنگ مطالعه موثر باشد جامعه و رسانه های جمعی است که می‌توانند توسط تبليغات فرهنگ مطالعه را در ميان جامعه و مردم گسترش دهند. همچنان با برگزاری نمايشگاه های كتاب و همچنان تبليغ در اين زمينه فرهنگ مطالعه را می‌توان بيشتر گسترش داد.  

برگ های كتاب به منزله بال‌های هستند كه روح ما را به عالم نور و روشنايی پرواز می‌دهند .

Read more

شش مانع سخنرانی

نویسنده: احمدشاه غفاری ­– محصل دیپارتمنت ژورنالیزم و ارتباطات عامه

اول- ترس قبل از سخنرانی: سخنران قبل از رفتن به روی صحنه موضوع جالب داشته، ظاهر مناسب، آماده گی کامل و از اعتماد به نفس بالایی برخوردار باشد. اگر ظاهر آراسته نداشته باشد خود را از حضار کم حس می‌کند و حرف های در ذهنش خطور می‌کند که باعث ضعیفی اعتماد به نفس اش می‌شود. اگر ترس از خراب ارایه کردن دارد، باید قبل از ارایه چند مرتبه در خانه و در پیش روی آیینه تمرین نماید. قبل از شروع سخنرانی، خود را به محیط آنجا آشنا سازد و با مخاطبان اش به نحوی ارتباط برقرار کند تا خود را از آنها و آنها را از خود بیگانه حس ننماید. وقتی که این نکات را مدنظر گیرد یک سخنرانی عالی می‌داشته باشد.

دوم- ترس در شروع سخنرانی: سخنران باید در ابتدا همه مخاطبان اش را بشناسد که در کدام درجه ای تحصیلی قرار دارند. اگر قشر بی سواد جامعه را تشکیل می‌‍‌‌دهند، باید از ادبیات عام فهم استفاده نماید. اگر از قشر باسواد جامعه اند، با ادبیات خودشان صحبت نماید. در جریان سخنرانی به همه جا نگاه کند (به سوی مخاطبان، به چیزی که در جریان سخنرانی به آن اشاره می‌کند و…) و به حرف‌های درون خود گوش دهد و برای خود بگوید که همه این جا آمده اند تا پیامی من را بشنوند و به آن عمل کند.  سپس بگوید که همه انسان‌ها هستند و ترسی در درونم من را آزار نمی دهد.

سوم-  استرس و یا فشار روانی: استرس یک هورمون است؛‌ زمانی ترشح می‌شود که روی ما فشار از هر لحاظ باشد (زمان سخنرانی، شروع سخنرانی، بدنه سخنرانی، و ختم آن). راه حل ساده‌ای نیز وجود دارد که این استرس را تا اندازه ای کم می‌نماید و آن مدیریت زمان است. اگر در سخنرانی مدیریت زمان داشته باشیم هیچ گاه به این گونه مشکل روبرو نمی‌شویم.

چهارم- مکان مناسب قرار گرفتن سخنران: سخنران باید در مکانی قرار گیرد که همه به آسانی وی را دیده بتوانند و از حرکات بدن و طرز سخنوری اش استفاده نمایند. نه در مکانی نامعلوم که تنها صدایش شنیده شود ولی خودش دیده نشود ویا عده ای او را ببینند و عده ای دیده نتوانند.

پنجم- حضور شنونده گان نامطلوب: اگر در جریان سخنرانی اشخاصی می‌خواهند که این جمع را از هم متفرق نمایند، در این جا سخنران نباید دست و پاچه شود، نباید عزت نفس اش را از دست دهد، قهر نشود، با لحن تند سخنرانی ننماید. نباید آنها را از محل سخنرانی خارج کند. کوشش کند تا با سخنان عالی اش آنها را سرکوب منطقی نماید.

سخن سنجیده گو تا دوست را دشمن نگردانی                                ز حرف بی مروت آشنا بیگانه می‌گردد

ششم- حرکات اضافی: حرکات در سخنرانی ۵۵ درصد نقش دارد. اگر سخنران حرکاتی را از خود تبارز می‌دهد و با مطالب آن همخوانی ندارد پس سخنران ماهری نیست. راه حل آن در همخوانی بودن زبان با حرکات دست و بدن است. اگر سخنی سنجیده و حرکات سنجیده تبارز دهد مردم می‌گویند: «به راستی می‌داند در مورد چی سخن بگوید و چی عکس العمل نشان دهد».

Read more

!کوچک که بودم

نویسنده: حسنیه ودود _ محصل دیپارتمنت ژورنالیزم و ارتباطات عامه

کوچک که بودم زنده گی برایم چی زیبا بود، چقدر در دنیای کودکانه‌ام غرق بودم، دوست داشتم خیلی عمر کنم، هرگاه که رو به فلک می‌نمودم و می‌گفتم.

پروردگارا ! نمی‌شود به من بیست سال عمر بدهی. آخر من دوست دارم دنیا را بیشتر ببینم. دوست دارم به همه آرزوهایم برسم همه جهان را بگردم به همه نیازمندان کمک کنم، بعد بمیرم. آن زمان بیست سال برای من یک دنیا عمر بود. فکر می‌کردم تا بیست سال هر چی می‌توان کرد. نمی‌دانستم هر چی بزرگ تر شوی دنیا کوچک تر، مسوولیت ها زیادتر و رنگ دنیا دگرگون تر می‌شود.  زندگی طوری زود می‌گذرد که حتی نمی‌دانی چگونه گذشت. من در این مدت چی کردم چی نکردم و چی باید بکنم. چی را از دست دادم و چی بدست آوردم. آنگاه است که به خود میایی و می‌دانی دنیای کودکانه چی دنیای زیبا‌ی رنگ رنگی بود و چی خوب می‌گذشت .

Read more

قوی می‌مانیم

نویسنده: سید بها فرکیش _ محصل دیپارتمنت علوم سیاسی

قوی بودن و قوی ماندن مشخصه‌ای هر فردی نيست. عده‌ای هستند كه در مقابل اندك مشكلات روزگار كمر خم می‌كنند و در آخر می‌شكنند. پاشنه‌ای آهنين صعب و دشواری ها گلوی شان را می‌فشارد و در تنگنا قرار شان می‌دهد. راهی به جز تسليم و ذلت برای شان نمی‌ماند و سر انجام به همان راه می‌روند و هر ستمی را كه بر ايشان رفت تحمل می‌كنند و دم نمی زنند.

بر اساس رويكرد و تفسير اگزيستانسياليستی مسأله اين آدم ها خودشان خواسته اند كه زبون باشند. انسان خودش مسؤول همه‌ای اعمال و رفتارش است. اين خودش است كه تصميم می‌گيرد كه چه باشد و چه كند. آن طور كه ديديم دسته‌ای هستند كه تصميم گرفته اند که ضعيف باقی بمانند ولی در مقابل اشخاصی هم هستند كه اراده كرده اند تا قوی بمانند. مسير قوت و شهامت را بپيمايند و نه آن مسير رو بر هيچ نا اميدی و ضعف را. آدم های قدرتمند از تندباد حوادث هراسی به دل راه نمی‌دهند و قوی می‌مانند. كاش مي‌شد تا همه‌ای مان از همين دسته‌ای دوم باشيم. از زشتی های روزگار نترسيم و با آن پنجه در پنجه بيفكنيم چون روز های خوب آمدنی است.

فرصت های زيادی منتظر ما هستند پس قوی می‌مانيم بر همه گان روشن است كه دنيا روز های خوبی را سپری نمی‌كند. زندگی همه  ما از مسير معمولی منحرف شده و زير و زبر های فراوانی بر پيكرش وارد آمده. آيا چه كسی پيش بينی می كرد كه نسل بشر دچار چنين مخمصه‌ای خواهد شد؟ چه كسی می دانست كه بشر وارد هزارتويی خواهد شد كه راه گريز از آن به كسی معلوم نيست ؟ لازم است كه همان جمله‌ای اول را دوباره تكرار كنم. دنيا روز های خوبی را سپری نمی‌كند.

دشواری های فراوانی را پشت سر گذاشتيم و می‌گذاريم. وجود و جوهر تك تك مان مبدل به گورستان هايی شده است از آرزو ها و اميال و برنامه هايی كه بر هم خوردند. اين عامل به خودی خود ضربه‌ای محكمی بر ما وارد می‌كند. اگر آدم به نا اميدی ميدان بدهد و يا اجازه دهد كه هيولای دلسردی و نا اميدی بر او چيره شود روزهای بدی را سپری خواهد كرد.

روزگاری را سر می‌كنيم كه نا اميدی در لفافه‌ای لشكر سياه بد طينتی بر ما می تازد و ما را با سر در گنداب فلاكتبار زندگي رها می‌كند. شايداً متعجب شويد ولی من می‌گويم كه اين هجوم نا اميدی اصلا مهم نيست. البته در صورتی اهميتش را از دست می‌دهد كه ما تسليمش نشويم و در برابرش گردن فراز‌ی كنيم.

در صورتی اهميتش را از دست می‌دهد كه ما بدانيم كه حمله‌ای نا اميدی و تلخی پديده‌ای موقتی و پوشالی است. مگر نگفته اند كه «بعد از هر تاريكی، روشنی است» پس اجازه نمی‌دهيم كه ظلمت و تاريكی در دل های مان رخنه كند و ما را از پا در اندازد. به ظهور آن روشنايی اهورايی ايمان می آوريم و با قوت و احتشام صبر می‌كنيم.

روز های بد رفتني هستند دوستان من. در جهانگشای جوينی نقل كرده اند كه زمانی كه ارتش چنگيز خان بخار‌ای شريف را منهدم كرد، يكی از اهالی بخارا همه‌ای وقايع را در اين جمله‌ای وحشت آور، ولی زيبا گنجانيد: «آمدند و كندند و سوختند و كشتند و بردند و رفتند» به كلام آخری توجه كنيد. مرد بخارايی در آخر جمله‌ای خود اشاره می‌كند كه مغول ها با آن همه قساوت و شقاوت «رفتند» پس ما نيز بايد بدانيم كه اين روز های ملال انگيز نيز می روند. ما همه‌ای مان قوی می مانيم. هراسی به دل راه نمی دهيم و مستحكم و پايدار می ايستيم و شجاعت خود را از كف نمی دهيم

Read more

بیایید باهم داستان آرزو های مان را در خانه بسازیم

نویسنده: زهره جلال _ محصل دیپارتمنت ژورنالیزم و ارتباطات عامه

عقربه های ساعت ۱۰:۰۰ قبل از ظهر را نشان می‌داد، هوا نسبتاً گرم بود و زیر آسمان نیل گون گاز می‌خوردم. به فکر فرو رفته بودم نمیدانم به چی چیزی فکر می‌کردم، بعد از نیم ساعت به اتاق‌ام رفتم، تلیفونم را برداشته ایمیلی را دریافت نمودم که عنوان زیبایی داشت این درست زمانی بود که فرهاد دریا یک اهنگ جدید را سروده بود (با خنده ها دوباره هوا خوب می‌شود)

همان روزهای که خیلی سخت سپری می‌شد حال و هوایی خوبی نبود نه برنامه‌ای برای امید و نه امیدی برای زندگی حتا خنده های مان از ته دل نبود، و برای اینکه زنده بمانیم حق خروج از خانه نداشتیم و به مانند گل‌های می‌ماندیم که در باغ‌های سبز هستیم اما ‌پژمرده شدیم.

بعد از اینکه ایمیل را با متن زیبایی که نوشته بود (قوی می مانیم) خواندم، با خود گفتم این واقعاً عالی است ما باید قوی بمانیم و شروع نمودم به خلق یک اثر هنری، زمانی خیلی کمی برای این رقابت داشتم اما موفق شدم تا یک نقاشی که پیام قوی ماندن در جریان همه گیری بیماری کرونا را داشت، تکمیل کنم.

خواستم با این اثر قوی ماندن، مبارزه کردن، چالش‌ها را به فرصت مبدل ساختن  را به تصویر بکشم.

بعد از این که اثر ام را تکمیل نموده و ارسال کردم، پس از مدتی از دفتر مشارکت محصلان پوهنتون کاردان برایم تماس گرفتند که برنده مقام اول در این رقابت شدیم، واقعاً جای افتخار است و باید به نمایندگی از دیپارتمنت ژونالیزم و جوان‌های فعال که همیشه در این رقابت‌ها اشتراک می‌نمایند، سپاسگزاری نموده و برای تمام دوستان خود موفقیت آرزو می نمایم.

تشکر کاردان

Read more