بريالي انسانان کوم عادتونه لري؟ 

لیکوال: عبدالباسط کروخیل د ژورنالیزم او عامه اړیکوی ډیپاړټمنټ محصل

 ډېری خلک داسې تصور کوي، چې په ژوند کې د بریا له پاره، ځانګړو شرایطو ( پیسې، امکانات، ملاتړو او نورو … ) ته اړتیا لري، خو د بریالیو کسانو ژوند ته په کتو دا څرګندېږي، چې له هغوی څخه ډېری کسانو یې نه پیسې درلودې او نه هم خاصې ځانګړتیاوې، هغوی یوازې د بریا په راز او رمزونو باندې ځانونه پوه کړل او په ژوند کې یې ترې کار واخیست.

 بیا ځینې کسان په دې اند دي، چې ګواکې ماتې د دوی دښمن دی، خو په اصل کې داسې نه ده. ماتې باید د دې لامل نه شي، چې تاسو له هرڅه لاس په سر شی او هر څه پرېږدی. موږ ته چې ژوند امانت را کړل شوی، هر څه ته الله «ج» قوانين «چوکاټ» ورکړی په دې خاطر چې انسان هغه ټولې اړوندې چارې د دې سبک له اړخه وکړي چې نه ترې په عذاب شي او نه هم ترې پاتې شي.

بریالي انسانان کوم کارونه کوی چی بریا ته رسېږي:

۱: بریالی انسان  د الله (ج) په بې پایه ځواک باندې ایمان لري او له ځان سره دا جمله تکرار وي، چې زه د غوره څیزونو وړتیا لرم او د الله (ج) په مهربانۍ سره به هغو ته ورسېږم.

۲: ماتې ته د پرمختګ د لامل په سترګه ګوري: بریالی انسان نه یوازې د لارې په اوږدو کې له هغو ماتو او تېروتنو څخه نه ډارېږي، کومې چې ډډه نه شي ترې کېدای، بلکې په خوا یې ور خوځېږي، په داسې حال کې، چې ډېری کسان له ماتې او له هغې څخه را ولاړ شوي، شرم او دغه راز د بریا په لاره کې د ډېر لګښت له ورکړې څخه وېرېږي او هڅه کوي، چې مخه یې ونیسي، بریالي کسان پوهېږي، چې تېروتنې له موږ سره مرسته کوي، ترڅو وپوهېږي، چې کوم کار نباید ترسره کړي او بریا ته د رسېدو په لاره کې کومو تجاربو ته اړتیا لري.

۳: بریالی انسان تل خلکو ته د مرستې لاس ورکوي: هغه شخص چې نورو ته د مرستې لاس ورکوي نو د ډیر مهربانه ضمیر لرونکی وي او یواځینی شخص به وی چې د ځان په اړه د خلکو ښې هیلې او پرېمانه دعاګانې راټولوي.

۴:- بریالي انسان  ته دا  مهمه نه ده، چې په اړه نور خلک څه فکر کوي ریچارډ پي فینمن وايي: «دا زما مسوولیت نه دی چې زه باید د خلکو په خوښه ژوند وکړم او څه چې هغوی فکر کوي، زه یې باید وکړم او دا هم زما مسوولیت نه دی چې زه باید هغسې واوسم، چې دوی یې غواړي. دا د دوی خپله تېروتنه ده، نه زما».

۵: بریالي انسانان تل د خپلې راتلونکې لپاره هیله مندوي: کله چې تاسې د خپلې راتلونکې لپاره هیله ولرئ او تاسې به یو ډول هڅونه هم حس کوئ او کله چی مو هڅونه حس کړه نو تاسې خپلو هیلو ته په ښه ډول د رسیدو لپاره د ثبات پر لاره له ثبات سره هڅې کوئ.

۶: بریالي انسانان تل خلکو ته د مرستې لاس ورکوي او تل یې پر شنډو مسکا خوره وي.

 ۷: بریالي انسانان د خپل ځان لپاره، وبلاګ، برېښناليک، وېبپاڼه او داسې نور ادرسونه جوړوي.

۸:  بریالي انسانان ځان پورې اړوندو پېښو يا موخو کې برخه اخلي.

۹: بریالي انسان هغه دی چې له ماتې سره سره لا هم د بریا په هیله ژوند کوي.

۱۰: بریالي انسانان خپلې چارې د اورنۍ لېوالتیا، ژمنتیا، لوړ احساس، او توکل د ارزښتونو پر مټ ترسره کوي.

له پورته لیکلو زموږ هدف دا دی چې موږ او تاسې ټول دا قوت لرو چې په ټولنه کې همداسې ځای خپل کړو، خو په دې شرط چې داسې څه عملي کړو. که یو ځل هم موږ عملي کړ، ځان مو جوړ، نورو ته درناوی او بلاخره ټول ژوند مو منظم کړ، نو بیا به ټول ژوند ددې خوږې مزې له امله همداسې ژوند ته دوام ورکوو او خوند به ترې اخلو.

Read more

من خوشبخت ترین انسان این دنیا هستم

نویسنده: مژگان شریفی _ محصل دیپارتمنت اقتصاد

در دنیایی عجیبی زندگی می‌کنیم گاهی با انسان های روبرو می‌شویم که با هزارن مشکل، درد و رنج قوی ترین، خوشبخت ترین و  خوشحال  ترین انسان ها به نظر می‌رسند . آن ها از کوچک ترین داشته های شان لذت می‌برند . زندگی را ساده می‌گیرند و قدر تک تک لحظات شان را می‌دانند.  آن ها همیشه برای هر چیز آرزوی دارند و برای بدست آوردن آن تلاش می‌کنند  شب ها را بیدار می مانند و سعی می‌نماییند آن را بدست آورند و برای بدست آوردن آن  تک تک لحظه ها را می‌شمارند .  اما انسان های هم است که همیشه یک اندوه بزرگ در زندگی شان وجود دارد و اجازه نمی دهد آنها خوشحال باشند چون زندگی را سخت گرفته اند  . آنها می‌دانند که زندگی در گذر است، کودکی مان می‌گذرد جوانی مان می‌گذرد اما نمی دانند روزی خواهد رسید که آنها  کلمه‌ای را خواهند گفت که نمی تواند چیزی را تغیر دهد و آن کلمه ( ای کاش) است. مثلاً ای کاش  در کودکی‌ام  زیاد تر می خندیدم، بازی می‌کردم  با دوستانم می‌بودم. ای کاش در جوانی ام زیاد تر  خوشحال بودم  و می‌توانستم  کتاب های زیاد تر بخوانم، زیاد تر قدم بزنم از زندگی ام لذت ببرم و دوستان بیشتر داشته باشم. از حرف های کسی  آزرده نشوم  مردم را دوست داشته باشم و شکر گذار نعمت های خداوند باشم .

پس این خود ما هستیم که انتخاب می‌کنیم چگونه انسان باشیم  و چگونه یک زندگی را انتخاب نماییم. آیا می‌خواهیم خوشبخت ترین انسان باشیم و یا هم انسان که از همه چیز پشیمان است درست زمانی که  هیچ چیزی تغییر پذیر نیست. من همیشه احساس می‌کنم  انسان خوشبخت هستم  چون معیار های خوشحالی من داشتن پول و یا داشتن بهترین های دنیا نبوده. خوشی های من داشتن فامیل‌ام است. داشتن پدر و مادرم که هر روز  با دیدن آن ها احساس می‌کنم خداوند بزرگ ترین و گرانبها ترین هدیه را برایم داده است . برادران  که  با داشتن آنها احساس امنیت می‌کنم و خواهران که با داشتن آنها چیزی بنام تنهای را احساس نمی‌کنم  و انتخاب دوستان که همیشه برایم بهترین ها را آرزو می کنند. من شکر گذار تمام نعمت های هستم که خداوند برایم ارزانی نموده است.  من می‌دانم پول نمی تواند برایم خوشی به بار آورد، من می‌دانم  حسادت نمی‌تواند  مقام مرا از دیگران بلند تر ببرد، من می‌دانم کینه نمی‌تواند ضرری به دیگران  به جز از خودم برساند و من می‌دانم خدای دارم که هیچ وقت تنهایم نمی‌گذارد. برای من همه چیز زیبا هست مثل آسمان آبی  گل های رنگارنگ، داشتن کتاب های خوب، دوستان خوب و مهتاب درخشان در آسمان. همیشه از داشته هایم شکر گذار بوده ام  بهترین های این دنیا را نه نتها برای خودم بلکه برای همه انسان های دنیا خواهان بودم  پس من می‌دانم و این است که من  خوشبخت ترین انسان  این دنیا هستم .

Read more

کتاب خوب پلی میان کتاب های دیگر

نویسنده: نازنین محمدی_ محصل دیپارتمنت ژورنالیزم ارتباطات عامه

بخش مهم در زنده گی آگاهی است، که باید سطح آگاهی نسبت به هر علمی و هر موضوع کسب نمایم و این بخش از زنده گی را می توانیم با مطالعه کتاب های مختلف انجام دهیم. هر شخصی نخست در جستجوی بهترین کتابی است تا مطالعه را آغاز کند و بهترین کتاب می‌تواند پلی باشد میان کتاب های دیگر.  تا خواننده را به سمت انواع مختلف کتاب ها بکشاند.  حالا مهمترین کتاب را باید خواننده انتخاب نماید تا بتواند با مطالعه آن علاقه مند به مطالعه شود. پیدا کردن کتاب خوب هم راه آسانی دارند، باید تحقیق کوچک را میان خود و دوستان خود که مطالعه بیشتر دارد را راه اندازی نمود، نظر همهٔ آن ها را در نزد خود مقدم شمارده سعی نماییم چند نظر باهم یکسان هستند. این می‌تواند انتخاب کتاب را برای مطالعه نخست آسان نماید .

این جستجوی کوچک تجربه است که خودم آنرا انجام دادم و بیشترین نظرات را هم دریافت کردم. از جمله بیشترین آن مطالعه کتاب های رمان و به خصوص کتاب ملت عشق بود و به عنوان اولین کتاب برای مطالعه، کتاب ملت عشق را برگزیدم . توانستم کتاب ملت عشق را به اتمام رسانیده و سوراخ کتاب های دیگر روم .

کتاب ملت عشق  اثری است که دو داستان به هم مشابه را تعریف می‌کند.  این دو داستان موضوع مختلف دارد هم از نظر زمانی هم از نگاه شکل داستان باهم متفاوت است اما مطالعه آن احساس را می دهد گویا باهم به نحو ارتباط دارد اگر از منظر احساس آن سنجیده شود همین حس را در قبال دارد. چون این داستان ها نشان دهنده عشق معنوی و عشق زمینی است که بخش عمده داستان را می سازد .

موضوع اول آن مربوط به خانمی به اسم الا می شود که در بوستون آمریکا زنده گی میکند و در یکی از شرکت ها در بخش ویراستاری ایفای وظیفه می نماید. در این بخش باید رمان را که به ویراستاری به الا داده شده است را مطالعه نماید و گزارش از آن آماده نماید و رمان که به الا داده شده رمان ملت عشق است. الا با مطالعه آن از زنده گی یکنواخت که قبلاَ در معرض خطر قرار داشته را تغییر می دهد و زنده گی سرد که قبل از مطالعه رمان ملت عشق داشت را بعد از مطالعه رمان ملت عشق تغییر داده و زنده گی خود را از حالت قبل تغییر می دهد .

موضوع دوم رمان همین رمانی است که موضوع اول آن را داستان الا تشکیل می دهد که از اوضاع، احوال زنده گی شمس تبریزی و مولانا، که انسان های در عمل و در گفتار، در ظاهر و در باطن به گونه هستند که همیشه حق را به نمایش می‌گذارد و همه فرد جامعه را که پولدار، فقیر، زن و مرد، خوب و بد را یکسان می‌بیند و دست یاری به نیاز مندان دارند.

این رمان نظر به مطالعه نخست حجم آن بیشتر است اما اگر مطالعه آن را آغاز کنید مطمعین ام  میخواهید که حجم آن بیشتر می بود.

Read more

اطفال پاک و معصوم

نویسنده: مژده حبیب _ محصل دیپارتمنت ژورنالیزم و ارتباطات عامه

امتیاز تصویر: الیاس محمدی _ محصل دیپارتمنت ژورنالیزم و ارتباطات عامه

زمانی اطفال و جوانان را می‌بینم با خیلی از موارد بر می‌خورم که در طفولیت می‌دانستیم ولی در جوانی نه. طفولیت دوره ای خیلی زیبا و یک درس برای دوره ای جوانی است که باید به آن یک نگاهی کرد.

اطفال به جز خوشحالی و لذت بردن از زندگی به چیزی دیگری فکر نمی کنند و ممکن فکر هم کنند، اما کینه ای بر دل ندارند، نه حسادت نه چیزی دیگری..

حتا یک چیزی کوچک خوشحال شان میکند، در پی حرف دیگران نیستند، دید خوب و مثبت به انسان ها دارند .

دنیایی که دارند با دنیایی بزرگ سالان خیلی فرق دارد، با آنکه با هم دعوا می‌کنند، اما زود به روی هم می‌خندند و همدیگر را به آغوش می کشند، همیشه داشته های خود را با هم تقسیم می‌کنند غذا های که می‌خورند و وسایل بازی که دارند، حتا مهربانی ها و همدلی های شان را قسمت می‌کنند.

گریه و غم همدیگر خود را دیده نمی توانند و در تلاش این هستند که همدیگر خود را خوش بسازند، دل های پاک و صافی دارند و همیشه رو و راست استند حرف های دل شان را به روی همدیگر می‌گوید.

کاش!

ما هم مثلی این ها میبودیم، که یک زمانی هم بودیم، این فطرت مهربانی در ذات همه ای انسان ها بوده و است اما ما باعث این شدیم که همه چیز به خواست ما تا آخر نماند. حسود شدیم، به چیزهای که داریم حالا خوشحال نمی شویم چیزهای بزرگ را تقاضا داریم، عصبانی رفتار می‌کنیم انگار هیچ حوصله بحث و گفتگو و درمیان گذاشتن مفکوره های مان نداریم، گوشه گیری را بیشتر از همه چیز ترجیح می دهیم.

مهربان بودن فراموش مان شده، کمک و همکاری را دیگر وظیفه خود نمی‌دانیم و شاید هم صداقت را نیز فراموش کردیم. با خود فکر می‌کنیم که کار های که حالا انجام می‌دهیم درست است هر چند همه چی با بزرگ شدن ما بدتر شد اما هنوز هم همان کودک درونی مان با ما است.

بیایید سری بزنیم و نگاه به خود مان انداخته ببینم تا چی حدی کودک درون ما هنوز هم زنده است.

Read more